.png)
Johan van Wyk by sy ou Gold Wing. Hy ry nou ‘n Triumph.
In kollega en vriend Johan van Wyk se eerste boek, So was dit, het hy ‘n buiging na die uwe gemaak vir my rol om hom te bly druk om ‘n boek van sy kostelike (en kosbare) skryfsels op die rak te kry.
Ek het inderdaad al van die 1980’s af met hom daaroor gespook. Ek was toe redakteur van Die Volksblad en hy skrywer van die uiters gewilde rubriek Stop van Myne.
Vir my aanmoediging om ‘n nommer twee te lewer, kan ek seker ook ‘n klein bietjie eer opeis.
IN elk geval. In September gebeur dit. Dan kom Johan van Wyk se opvolgbundel op die rak: So is dit nou.
Op Litnet het ek oor die kleurryke karakter Johan van Wyk allerlei anekdotes opgediep. OOr hoe lekker hy en Anneline Kriel gedans het en so.
Ek vertel ook van die dominee wat langs die oop graf staan toe die grond onder sy voete verkrummel. Hy raap hom op en spring sierlik bo-oor die oop graf na terra firma. Dis wat Johan se skryfwerk vir ons oumense is, bevind ek: ‘n stukkie vaste aarde om na te spring as dit voel of die wereld, in sy woorde, elke oggend met ons gatoorkop slaan.
Die skakel ba die Litnetstorie is: http://www.litnet.co.za/so-is-dit-nou-deur-johan-van-wyk-is-op-pad/
Daaroor skryf Litnet se inhoudsredakteur Naomi Meyer: “Terwyl ek dit geplaas het, het ek besef hoeveel emosie agter hierdie skrywe lê en van watter waarde Johan van Wyk se boek en sy volgende boek sal wees.”