'Natasha weet nie van verloor af nie

Shakespeare sê daar is geen kuns wat die gees se konstruksie uit die kontoere van ‘n gesig kan aflei nie. Hy het nie geleef in die tyd van celebrity nie. Ons tyd.

Natasha Sutherland het pragtige wangbene, eerlike oë, ‘n effens prominente gebit. Sy is ‘n Suid-Afrikaanse glanspersoon danksy haar optrede in ‘n sepie, Egoli. En haar huwelik met Steve Hofmeyr. Hulle het, sal jy in die sensasietydskrifte lees, verlief geraak tydens die opnames van Egoli. Hy was vóór Egoli reeds beroemd weens die TV-reeks Agter elke man. Alpha man, geen omega aan sy koerasie.

Sutherland moes haarself nooit werklik op die verhoog bewys nie. Nee, Sam in Egoli was genoeg. Klas.

Al wat nodig was, was dat sy haar in ons kollektiewe hartekamer tuisgemaak het deur Doug Durand, Steve se ontembare karakter in Egoli, koud te lei. Die wonderwerk daarin, weet ons met ‘n kollektiewe gevoel van GGV-ironie, lê in die feit dat sy by wyse van spreke vir Errol Flynn ‘n koorknaap gemaak het.

Steve die digter, Steve die fieta van Agter elke man, Steve die rammetjie uitnek denker wat graag die teoloë op Radio Kansel aangevat het. Steve, die minnesanger van Loftus, uit wie se vergulde pen en goue keel gekom het die liedjie oor die Blou Bul wat nie van verloor af weet nie.

Steve die yster.

Steve en Natasha is adel. SA celebrity adel. Suid-Afrikaners droom en skinder oor hul lewens sedert hul troue tot vandag toe.

Ons haat Steve omdat hy Natasha so lelik behandel het. Ons haat Natasha omdat sy die digter, filosoof en sanger makker gemaak het as die minnaar. Maar ons lief hulle.

Reza van Rooyen (Volksblad) se reaksie op Sutherland se Sprokie, ‘n soeke na sprankel gaan nog baie aangehaal word deur Sutherland se reklame-persoon. Van Rooyen benader Sutherland se boek soos ‘n peuter wat die eerste keer die verhaal van Aspoestertjie hoor – groot oë, oopmond, verwondering. Dis net prinse en prinsesse, sprokies, ontdekkingsreise, mooiheid en ‘n feëtjie met tutu en towerstaffie waar jy ookal kyk.

Jy lees en wonder of Van Rooyen die moed gaan hê om te vra oor die morele vakuum van hierdie lewensles. Jy verwag enige oomblik die woorde “etiese basis”. Jy soek na ‘n aanduiding dat Sutherland ‘n ware tragiese figuur is.

Tog nie, Van Rooyen weet nie van ons verwagtinge nie. Sy loof en prys en vind selfs iets poëties in al die S-e. Ook iets visueel stimulerends in die pienk dinge wat opslaan. En net voordat jy boedel kan oorgee en Van Rooyen verdoem as pryssanger van die Nuwe Afdomming, laat val sy saggies een bevrydende sin: “Ná elke hoofstuk moes ek my eers aan pienk melkskommels en spookasem oorgee om alles te oordink.”

A-ha! Jy lees die resensie weer. Styf opgewen.

Jeanette Ferreira (in Beeld) is geen apologeet vir die celebrity-kultuur nie. Al wat Natasha Sutherland vir haar beteken, is dat sy die vrou is wat haar egskeiding met Steve Hofmeyr “met waardigheid” hanteer het. (Wat sou dit beteken? Agter die geslote deure van hul sekuriteitslandgoed-woning huil?)

Ferreira sê pront: Sutherland is ‘n swak skrywer. Sy het min eie insigte in haar lewe – sy word gepamperlang deur ‘n kliniese sielkundige, ‘n intuïtiewe lewensafrigter en ‘n Martha Beck-geregistreerde lewensafrigter. (Celebrity-kenners sal dié manifestasies van Baie Geld dadelik herken.)

Mens kan jou indink wat al hierdie mense se insette afgee aan ‘n gebabbel in die boek self.

Sommige van die dinge wat Ferreira aanhaal, laat blyk dat Sutherland taamlik verbeeldingloos is. Al bedien sy haar so van die sprokies.

Wanneer mens met Ferreira se resensie klaar is, kan jy nie anders as om op te merk nie: Geen enkele aanhaling van iets werkliks diepsinnigs wat Sutherland gesê het nie. Ook nie in Van Rooyen se resensie nie.

Is dít wat ‘n Suid-Afrikaanse celebrity ons bied? ‘n Hele boek vol lewenswaarhede wat haar bewonderaars eenvoudig net móét weet, maar nie een van hulle is van so ‘n aard dat twee resensente met uiteenlopende aanslae enigiets kan of wil aanhaal nie?

Die gelol is net, uiteraard, dat daar ‘n skare van bewonderaars is wat nooit tot dieselfde insig as Van Rooyen en Ferreira sal kom nie. Wat gaan dink hulle is bevoorreg om aan die lippe te hang van ‘n aktrise wat met daardie Steve getroud was?

Die celebrity-kultuur is een van dom aanvaarding.

Vir een persoon is hierdie twee resensies slegte nuus – George Claassen. Wanneer hy die volgende uitgawe van Die Afrikaanse Aanhalingsboek saamstel, sal hy vergeefs soek na ‘n pêrel van wysheid uit Natasha Sutherland se aantreklike mond.