.png)
Uit die oogpunt van resensies oor Afrikaanse boeke beskou, is dit ‘n dor week. Die enigste resensie wat kommentaar verdien, is Madeleine Roux (a.k.a. Madeleine van Biljon Jr) se bespreking van Hester se brood in Die Burger.
Dis nie ‘n besonder goeie resensie nie, maar wat dit noemenswaardig maak, is die feit dat Roux van dié boek deur Hester van der Walt en Lies Hoogendoorn hou en dit ongeag talle tekortkominge en swakhede aanprys.
Gee haar krediet vir eerlikheid. Dis ‘n boek vir die bysiende leser, sê Roux, met lekker groot letters. As sy die boek nie goedgesind was nie, kon sy gesê het dat dit ‘n yl boekie is wat danksy die gebruik van groot letters gerek het na 192 bladsye.
Die Afrikaans is suiwer – “deesdae sogenaamd outyds”. ‘n Bitterbek sou dit seker geyk en stokkerig genoem het. Die sogenaamd outydse taal werk egter vir Roux want broodbak is ‘n antieke kuns en Van der Walt probeer “om die taal daarvan soos ‘n pottebakker weer te gee”. Roux het seker ‘n spesifieke pottebakker in gedagte – dié wat ek ken kan nie behoorlik Afrikaans praat nie. Dit is die soort vergelykings waarheen resensente afdwaal wanneer hulle opsluit dinge in die lig wil stel waarin hulle dit sien terwyl hulle weet hulle is op gevaarlike terrein.
Hoogendoorn se aandeel in die boek (illustreerder, bakkersmaat en verskaffer van dagboek-uittreksels) word vrolik aanvaar, al laat Roux deurskemer dat die steurende Nederlandismes in die boek aan Hoogendoorn se rekening toegevoeg kan word.
Daar is baie hinderlike spelfoute ook in die boek, merk Roux ten slotte op, maar in daardie stadium het ek reeds besluit dat ek die boek gaan koop.
Eind goed, als goed?