WIE GRYP, KRY ‘N HAND VOL

As ek reg onthou is dit in Danie Craven se “Ek speel vir Suid-Afrika” waarin die storie opgeteken is van die onthaal vir die Springbokke van 1931 in die burgemeester van Londen se deftige kamers.

‘n Kelner met ‘n wit baadjie en strikdas loop rond met ‘n tros druiwe op ‘n silwerskinkbord, met langsaan ‘n elegante skertjie waarmee elke gas veronderstel is om een (net een!) korreltjie fyntjies af te sny. Toe die skinkbord by een van die ondeunde Bokke kom, gryp hy die hele tros. Die ontstelde kelner het glo amper die skinkbod uit sy bewende hande laat val.

Die storie het skielik in my geheue uitgedop so met die geselsery oor allerlei verleenthede oor kos, spyskaarte, restaurante en dies meer in die laaste paar blogs op hierdie werf. Toe onthou ek skielik ook ‘n eie dusdanige stelletjie wat jare gelede afgetrap is.

Dit was nuwe jaar 1977 en die Van Deventers was in die Amerikaanse “sonskynstaat” Florida op reis. Ons doen onder andere ‘n plek genaamd Silver Springs aan, waar een van die attraksies is om die onderwaterlewe uit glasbodembote gade te slaan (foto links).

‘n Bordjie met stukkies brood (soos Nagmaalbroodjies) word omgestuur sodat die opgewonde toeriste die oulike vissies kan voer. Maar ‘n honger Marisa (vandag die ma van ‘n tweeling van vier en die amper-ma van nog ‘n seuntjie, maar toe net ‘n tenger twee jaar oud) vertolk die bordjie as ‘n welkome versnapering en prop ‘n hele handvol (plus-minus die hele kaboedel) in haar mond. Niemand het gedink sy (wat op die foto regs langs boetie Johan staan asof botter nie in haar mond kan smelt nie) is oulik nie!

Naskrif: Is daar nie ook ‘n lekker storie van die Nagmaalbeker wat in die een of ander gemeente van die ou Sendingkerk vasgesteek het by ‘n dorstige lidmaat wat nie die krag had om soveel versoeking te weerstaan nie?