.png)
Dis daardie tyd van die jaar. Orals duik foto’s van potlode en skryfboeke op, ge-Photoshop sodat dit lyk of hul ‘n elegante skadu gooi teen die wit skilderdoek wat die agtergrond is. By hierdie prente is daar dalk pryse as onderskrifte (advertensies vir kruideniers- of skryfbehoeftewinkels). Of dit dien as versierings op webblaaie (gewoonlik dus ook ‘n verskuilde advertensie). Potlode en penne is dié tyd van die jaar nuuswaardig, en nie net effens argaïese objekte nie.
Die nuus berig ook graag oor kinders wat vir die eerste keer op die skoolbanke sit. Daar is betraande gesiggies wat veronderstel is om die ouers se hartsnare te roer. Daar is ook die soort nuusitems wat verpak word as “ware lewensverhale”: die nuuskantoor fokus op ‘n skool in die Oos-Kaap, byvoorbeeld, en wys beelde van die idilliese groen velde en die kontrasterende armoede van die skoolgebou.
Onderwys is nuus. Want kinders is nuus. Mense wat kinders het, stel belang in stories oor kinders.
Hier’s nog iets wat onlangs in die nuus was. Seks tussen 12- tot 16-jariges. Weet enigiemand régtig wat hieroor besluit is? Het alles Amsterdam geraak hier? Dink mense nou oor mense iets doen, moet hulle iets wettig? Of wat gaan aan? Ek het Pierre de Vos se blog, Constitutionally Speaking, raakgegoogle toe ek inligting hieroor gesoek het: Why the criminisation of consensual sexual exploration between teenagers is unconstitutional. Sy opskrif is bedoel om mense die bloginskrywing te laat lees omdat hy reaksie uitlok, maar dalk kan dit mense ook laat dink. Ek dink dit handel hier in wese oor wie ‘n kriminele rekord kry. En moontlike dubbele standaarde deur ‘n vyftienjarige en ‘n sestien- of sewentienjarige nie oor dieselfde kam te skeer nie.
Ek dink wel hierdie wetgewing lewer sosiale kommentaar, sonder dat dit dalk bedoel. Die samelewing het verander. Elke individu se waardes hoef nie te verander nie. Dis nie wat die wet probeer afdwing nie. Dink ek in elk geval. Wil die ouers onder julle nie bietjie laat weet wat julle dink nie? Onthou dat ek self die ma is van jong kinders, so moenie glo ek is so objektief soos dit mag klink nie.
Dis eintlik maar waarna my opskrif verwys. Die woordspel met daardie boektitels van jare gelede: Wat meisies moet weet en Wat seuns moet weet weet.
Daar’s op die ou end net een ding wat ouers (moet) weet. Ek dink ek weet dit klaar.
Ouerskap is ‘n emosionele besigheid.
Groete, Naomi M
