.png)
Dit wys jou, nè, dit wys jou. ‘n Goeie resensie maak ‘n Boekeblad. En dit laat jou wonder hoekom die ander resensies op dieselfde blad so sleg daarteen afsteek. Soos gister op Beeld en Die Burger se Boekeblaaie.
Die goeies: Riana Scheepers se skitterende bespreking van “Groot Verseboek” (Die Burger) en Theunis Engelbrecht s’n van “Is dit net ek of is als tos?” (Beeld). Scheepers is ‘n stilis met genoeg joernalistieke kundigheid om alles te sê wat gesê moet word, en dit só te sê dat ‘n mens end-uit elke woord lees.
Ek dink sowel die koerantlesers as die uitgewer kan hoop en bid dat Gerrit Brand haar meermale as resensent sal inspan. Sy troon uit bo sommige van sy ander resensente. Soos Brand sekerlik weet.
Engelbrecht weer is ‘n veteraan joernalis. Hy skryf soos iemand wat weet hy kan dit nie as vanselfsprekend aanneem dat mense sy resensie end-uit gaan lees nie. Daarom werk hy vir hul aandag.
Ook die resensie van Ilza Roggeband in Die Burger oor “Nooit is ‘n lang, lang tyd” van Anchen Troskie is in die kol – ‘n onderhoudende stukkie skryfwerk met ‘n akute bewussyn van die konteks.
Ek hoop dat die uitgewer van dié boek kennis sal neem van die punt wat Roggeband maak oor die flater met die hantering van inligting oor die inhoud van die boek. Dis kortsigtig om ‘n boek se grootste geheim via reklame te verklap.
Elders op dieselfde blad is daar Jaybee Roux se “gift guide”-resensies van ‘n viertal kinderboeke. Roux is Gerrit Brand se Jantjie-my-kneg. Hy is ‘n beter skrywer as resensent.
Liewe Gerrit: Marina le Roux sou vir hierdie boeke die ideale keuse as resensent gewees het. Daarmee betoon jy sommer ook respek aan die skrywers van die onderhawige boeke.
By Beeld is daar twee besprekings van digbundels (Lucas Malan oor Loftus Marais se bundel, Fanie Olivier oor Cornelius van der Merwe se “Icarus”). Albei baie goeie literêre kritiek – maar absoluut sieldodende, vervelige resensies waarvan jy in tye van groot drukte net die eerste en laaste paragrawe hoef te lees. Malan en Olivier kan maar by Scheepers gaan leer.