TYD VIR TOT SIENS

Behoede my tog van melodrama, maar in elkeen se lewe kom “laastes”. Die verskyning van “Lewensgroot en Groter” is in die uwe se lewe so ‘n “laaste”. ‘n Tyd vir tot siens.

Die boek met blogs oor mense in hierdie en ander ruimtes – ook ‘n blog oor Ton Vosloo wat voor sy 75ste op 29 September hier sal verskyn – is gister by my afgelewer. Die opgewondenheid was soos altyd. Die lekker van skryf het ook nog nie afgeslyt nie. Vir die uitdagings van bemarking sien ek egter nie op 72 meer kans nie, baie dankie.

Dankie aan die lesers van my pennevrugte vandat “Scoops en skandes” in 1993 by Tafelberg gepubliseer is – ‘n leeftyd van amper vier dekades gelede! Daardie lesers sluit vele vriende in wat teen wil en dank HvD-titels op hul boekrakke MOET vertoon.

My skryfwerk is in wese niks anders nie as joernalistiek. Soms goed gekamoefleer! Ek skryf oor mense en dinge; nie altyd in deernis nie, maar meesal met diepe waardering vir die waarde wat vriende, bekendes en selfs wildvreemdes op my lewensreis tot my ervaringswereld toegevoeg het.

Dankie vir die gewillige of onwillige onderwerpe wat tussen die omslae van HvD-boeke opduik.

Dankie aan e-boeke vir Afrika wat hier skuins voor die laaste vlagstryking vir “Spore in die bos” in Kindle-weergawe op Amazon laat verskyn het – ‘n heuglike “eerste” vir ‘n ou wat lank geglo het hy is met ‘n tikmasjien getroud “tot die dood ons skei”. Die virtuele era het my, soos op die agterflap van “Lewensgroot” vermeld, in ‘n stadium oor my toekoms in die perswese laat wonder.

Nou het ek ‘n Kindle in my laai. Ek voel soos ‘n kind met ‘n nuwe speelding as “Spore in die bos” so voor my oë op die skermpie voortrol. My olifant “Mayafudi” het inderdaad ver paaie gestap.

Ns. Dat Anton J. Jansen uit die verre Taiwan in sy resensie so mooi oor die wel en wee van ou “Mayafudi”skryf, was ook op die laaste skryfskof ‘n genoegdoening. Heerlike nagereg – ryk en lekker!