.png)
(Foto van die Mail & Guardian)
Die Afrikaanse diaspora is al baie lank aan die gang. Weet julle van die Afrikaanse gemeenskap wat baie jare in Angola was? Of van die Afrikaners in Argentinië?
Daar het onlangs ’n paar interessante geskrifte oor hierdie mense verskyn.
Die mees onlangse is ’n artikel oor die Afrikaners in Patagonië (Argentinië) wat (vol Afrikaanse sinne en frases) in die Mail & Guardian (4–10 Februarie 2011) verskyn het. Hier is ’n uittreksel:
Traces of Afrikaner culture remain – they make biltong from guanacos, a small type of llama native to Patagonia, spice up their Spanish with the odd Afrikaans word and love their brandewyn and Coke -- but over the generations it has obtained a distinctly Argentinian flavour.
En nog een:
Today names such as Kruger, Van der Merwe, Botha, Van Wyk, De Bruyn and Eloff are still around, but the people who hold them are a far cry from the Afrikaners in South Africa and maintain little of the cultural heritage of their ancestors.
Dis ’n fassinerende artikel en die moeite werd om te lees. Kliek hier vir die volledige artikel.
Die foto wat ek hier bo geplaas het, is van Juan Wright (69), wat beweer hy kon nog net vloekwoorde (bad words) in Afrikaans onthou.
Kort tevore het twee ander tekste verskyn wat die moeite werd is om te koop en te lees.
Nicol Stassen se boek Afrikaners in Angola 1928–1975 is ’n baie interessante verslag oor die afstammelinge van die Dorslandtrekkers – ’n groep Boere wat destyds nog uit die ou Transvaal getrek het in hul in Angola gevestig het.
Hoewel dit ’n akademiese teks is, lees groot dele daarvan baie lekker. Soos die Boere van Argentinië, het die Portugese Boere stelselmatig verarm en geassimileer met die Portugese bevolking. Dit is veral as jy verby die agtergrond kom en die mense se stories begin lees, dat dit interessant word. Daar is talle foto’s en kaarte in die boek.
Ek het Mahala, van Chris Barnard, weer gaan lees ná ek Afrikaners in Angola gelees het – en nou maak Mahala baie meer sin. Barnard het geskryf oor hierdie mense, sonder om té veel ophef te maak oor hul Afrikanerskap.
Afrikaners in Angola 1928–1975 is tans by Kalahari te koop teen ’n groot afslag.
’n Ander boek wat heelwat te vertelle het oor die Afrikaners in Angola, is William Chapman – Reminiscences.
Chapman was ’n baie interessante oubaas: Hardkoppig, maar slim. Hy het wyd gelees, sy lewe lank, en het interessante ontdekkings gemaak. Hy was ook ’n jagter van formaat. Sy vertellings oor die lewe in die toenmalige Duitswes (tans Namibië) en Angola, laat jou soms hardop lag, ander kere wil jy krul van . . . sjoe? Kyk, ek skiet gereeld met my kamera. Dié ou het al meer leeus geskiet as ek, maar hy het koeëls gebruik. Tog, moet ek onmiddellik sê, is die vertelling nie bloeddorstig nie. Dis amper dead pan – tipies die British Citizen wat Chapman so trots was.
Ook hierdie teks bevat talle historiese foto’s en dit verhandel ook tans teen ’n groot afslag by Kalahari.
Wie weet, eendag skryf iemand nog boeke oor die Afrikaners in Australië en Nieu-Seeland? En wat van Londen?