.png)
Ek en Tokkie is nie oormore na een van bogenoemde op pad nie. Kulula vat ons vroegoggend Johannesburg toe en die ou Honda wag daar vir die laaste skof via Nelspruit en Hazyview na Sabiepark … en Tarlehoet by Wildevy 154.
As dit ‘n vervelige stukkie nikswerd-inligting is, is ek jammer, maar in die lig van navrae oor my vorige twee blogs – wat is die naam nou weer, Tarentaal; wat beteken Tarlehoet, nou weer? – moet ek tog maar oor die naam van ons bosplek weer die ou (bos-)paadjie bewandel.
Kom ons begin by Sabiepark se naamgee-kultuur. Die foto hierby van ‘n verskeidenheid naamborde beduie hoe die wind daar waai. Toe ons Tarlehoet einde 1997 koop, was sy naam Ukuthula (Vrede van Binne). Ons het gemeen ‘n Van Deventer-stempel op ons nuwe kuierplek vereis ook ‘n nuwe naam.
Sonder veel kopkrap het ons Tarlehoet gekies – moontlik ietwat raaiselagtig vir oningewydes, toegegee, maar ‘n naam uit die Van Deventer-geskiedenis. Dit kom via die naam van ons huis van langer as ‘n dekade op die hoek van Van Schoor – en Kmdt. Senekalstrate in Bloemfontein, wat dit weer gekry het van ‘n Boesmantjie in een van Elizabeth Vermeulen se verhale oor die Noordweste.
Die Noordweste was die eerste eienaar, wyle Bontie Bonthuys, se kontrei en Elizabeth Vermeulen was sy gunsteling-skrywer.
Tarlehoet (‘n Tarentaal van ‘n ander kleur!) het mettertyd diep in die Van D-kultuur nesgeskrop. Dit is o.m. ook die naam van my private uitgewerytjie, wat verskeie boeke op sy kerfstok het. Vir ons beteken dit sommer kortweg: ‘n Plek waar ons lank en gelukkig gewoon het.
As ek nou ‘n ander naam vir die plek sou moes oorweeg, sou ek die oorspronklike Ukuthula tog in die hoed sit. By Tarlehoet ervaar ons heerlike vrede van binne. Op my laaste skof streef ek na nog groter vrede; wil konflik vermy waar ek kan. .
Baie bepaald ook in daardie hoed sal wees Kumbaya of Kumbayah, ‘n Kreoolse spirituele lied wat die Goeie Vader nooi: “Come by here, my Lord” – “Kom hierlangs”. Ons het dit op ‘n CD, soos uitgevoer deur Placido Domingo en Vriende. Hemelse musiek.
Soos ek voorheen hier geskryf het, sou ek graag by my kampvuurtjie wil sit en neurie: Kumbaya, my Lord, Kumbaya. “Here, U is hier, ek voel dit. Kom asseblief, altyd weer.” Ek sou ook met die naam vir my vriende.wil nooi: Kom hierlangs. Kom in. Kom geniet ‘n wyntjie! Trouens, ek sou my plek wel ook Kelkiewynkannoem – soos vriende se vakansiehuis op Kleinmond.
Vraag is, sou ek nie maar elke keer ook moes verduidelik wat Ukuthula of Kumbaya beteken nie? Of moes bontstaan om te verduidelik dat ek nie die naam Kelkiewyn by Salie en Lisa de Swardt gegaps het nie?
(Naskrif: Gegroet, bloglesers. Vrydagaand is ek hopelik by ‘n vuurtjie by Tarlehoet. Dalk sal ek van daar af blog, dalk nie. Tyd sal leer.)