SERVETTE MET ‘N STORIE

HEELBO: Servet met ‘n glimlag

BO: Alida en Tokkie

Papierservette gee party mense die ritteltits. Dit weet ek, omdat my gunsteling-seekosrestaurant op Melkbos sulke dun wit papierservetjies dek – tot die klaarblyklike ongemak van sommige gaste wat “beter” verwag.

Dat ek na ons vriendin Alida Fourie se 70ste gaan en agterna oor die papierservette rapporteer, is derhalwe buitengewoon. Alida is ‘n buitengewoon eksie-perfeksiemens.

Haar praghuis in Durbanville, haar tuin, haar meubels, haar skilderye, haar kos, haar keramiekwerk, haar naaldwerk – alles, en nog meer, is buitengewoon, soos Tokkie, my vrou Sondag in haar gelukwensing opgemerk het.

Ook die 70-ete was buitengewoon – keurig aangebied in Pieter en Alida se eetkamer-cum-woonkamer, met ‘n verskeidenheid fynproewerskos (en –wyn), so salig op die verhemelte dat die gedugste skanse van die mees verbete verslanker in ‘n japtrap soos mis voor die son sou verdwyn.

Die tafels was vrolik (maar nie oordadig) gedek met mooigoed, onder meer wit en rooi lapservette met ‘n bedagsame knoopsgat aan die punt om die bultende hemde van die gesetter gaste te beskerm.

Dan ook die papierservette – kaarblyklik om ‘n buitengewone rede, omdat dit nie werklik nodig was nie. Daardie rede was gou duidelik: die tikkie humor wat dit tot die feestelikheid bygedra het.

Op die een kant was die prentjie wat hierbo afgedruk is met die rein gedagte: “Lets not age … let’s just marinate!” Agterop was vyf sogenaamde “Truths” en vyf sogenaamde “Dares”.

“Truths” het ingesluit die vraag: “What was your strangest date ever?” en “Dares” die taamlik avontuurlike uitdaging aan die adres van die gaste: “Swap bras with the person to your left.”

My skoonseun, Brent, was agterna verstom. “Doen julle nog sulke dinge op jul ouderdom, wou hy betreffende die gesuggereerde omruilery van bra’s in ongeloof weet! Maar ontspan, Brent – dis maar net oumense se manier om die ys te breek en die geselskap dadelik te laat vlot.

Met die vraag oor “strangest date” was die uwe gewapen met ‘n wenstorie wat hy in ‘n rondstuur-e-pos teengekom het: Die storie van die meisie wat (op ‘n eerste afspraak, nogal) in digte sneeu die kêreltjie moes vra om sy motor van die pad te trek dat sy kan gaan neus poeier.

Sy doen toe haar ding half gebukkend teen die agter-modderskerm. Maar toe sy klaar is, kan sy nie roer nie. Haar kaal boud het teen die metaal vasgevries. Die galante ridder agter die stuurwiel het na haar buitengewone lang afwesigheid besluit om te gaan ondersoek instel. Hy kry haar toe so, magteloos deel van sy motor se bakwerk met haar G-string om haar enkels.

Wat nou? Na kajuitraad is besluit al raad is om haar los te kry met die ruimskootse aanwending van die een of ander warm vloeistof – waarvan ‘n verskeidenheid in die gegewe omstandighede nie beskikbaar was nie. Sy rits moes af en met ‘n herhaling van die aktiwiteit wat haar so duur te staan gekom het, is sy stromend en stomend vinnig losgewikkel. Die twee is later getroud – wat die storie darem ‘n ordentlike einde gee.

Maar Alida se gaste het vrolik daarop gereageer, soos sy ongetwyfeld op gereken het. Alles aan haar is immers buitengewoon, soos Tokkie opgemerk het. Ook haar flinke humorsin.