.png)
Christi van der Westhuizen skryf oor Verdeelde land, deur Sampie Terreblanche. (Rapport Boeke) Ek het oneindig baie plesier geput uit Van der Westhuizen se bespreking, en die klompie politieke waarhede waartoe die boek haar slot-opmerkings geïnspireer het. Sampie Terreblanche is ‘n instelling op ons dorp, ‘n korrelkop van wie mense verwag dat hy dwars sal wees. Van der Westhuizen gaan nie in op al sy argumente nie, maar haak mens se aandag nogtans met wat ek vermoed die kern van Terreblanche se werk is.
J.B. Roux skryf oor Als oor kop, deur Bernette Bergenthuin. (Rapport Boeke) Roux begin lekker tong-in-die-kies, en gaan dan geleidelik oor na algemene inligting oor die skrywer en haar roman. Hy het vergeet om te sê of hy diep binne sy hart daarvan gehou het.
Kerneels Breytenbach skryf oor Halfpad een ding, deur Zirk van den Berg. (Rapport Boeke) Ek het hierdie resensie op Rapport se webwerf gelees – dit lyk nie of ‘n subredakteur ‘n laaste keer ‘n oog hieroor gewerp het nie. Maar as mens sulke leesirritasies ignoreer, kry hy dit wel reg om een ding sterk oor te dra, naamlik dat mens Halfpad een ding ernstig moet benader omdat dit anders is as meeste romans oor die Anglo-Boereoorlog.
Marthinus Beukes skryf oor Stil punt van die aarde, deur Johann de Lange. (Boeke24) Johann de Lange het dit in die verlede al sleg getref met onbesonne resensies; hierdie keer nie. Marthinus Beukes bespreek die bundel van omslag tot omslag, gee die leser genoeg leiding om die bundel self behoorlik te gaan lees. Net so welkom as wat ‘n nuwe bundel deur Johann de Lange is , is Marthinus Beukes se hertoetrede tot die geledere van resensente. Té lank stil gewees.
Ilza Roggeband skryf oor Laaste dans, Drienie, deur Steve Hofmeyr. (Boeke24) Steve Hofmeyr sit opgesaal met ‘n persepsie-probleem. Nie alle boekliefhebbers is bereid om aan hom te dink as skrywer nie. Ilza Roggeband se bespreking suggereer dat dit ‘n fout is om só te dink. Goed, Ilza, ek sal gaan lees, maar as die hele boek klink soos die “mooi” deel wat jy aanhaal, voorsien ek ‘n moeilike sessie. Ek weet nie van sukkel af nie.
Erika de Beer skryf oor Halfpad een ding, deur Zirk van den Berg. (Boeke24) Eienaardig, om die minste te sê. Erika de Beer skryf heel onderhoudend oor Zirk van den Berg se roman, maar teen die einde van die resensie laat val sy dat sy nie oortuig is deur die hoofkarakter in dié roman nie. Kort daarna verklaar sy dat dit mens ‘n paar uur goeie ontvlugting sal bied. Strook dit? Ek vermoed hier skuil ‘n meer negatiewe belewing van die roman, soos ook gesuggereer word deur haar opmerkings oor Boereverraaier en Fees van die ongenooides. Laasgenoemde vergelykings is blinde puisies op die gangbare gelaat van die resensie. Móét romans oor die Anglo-Boereoorlog naskrywings van Fees van die ongenooides wees? En haar opmerking dat die karakter Jacob “klaarblyklik” geïnspireer is deur Blake se Boereverraaier is iets wat sy op geen manier kan toets en verifieer nie. Dit stal net die resensent se verwysingsveld ten toon, vanpas of nie, en is reeds deur Van den Berg weerlê.