OUMAPORTEFEULJE

Vir ‘n ”spesiale ouma” het ek, met haar bereiking van oumastatus, op 26/4/2004 ‘n versie geskryf wat my insigte in daardie stadium weerspieël het.

Ek het gemeen:

Oumas moet kan kook en brei, Party kan ook nog lekker vry; ’n Vet lot is al oor die muur, my eie is vol vuurplesier.

In die vyf, amper ses, jaar wat intussen verloop het, het ek nog allerlei ander ouma-eienskappe ontdek en leer ken. Ek gaan nie uitwei nie, maar een daarvan wil ek met ‘n paar foto’s probeer uitbeeld. Noem dit die magiese band tussen ‘n ouma en haar kleinkinders.

Daardie band laat hulle onder meer mekaar aansteek om op foto’s saam buitengewoon te skitter. Kyk byvoorbeeld na die foto’s van Ouma Tokkie en die tweeling wat twee weke gelede op ons boot- en treintoer geneem is.

Die foto van haar en Michael is geneem pas nadat hy in Maart 2008 as wildvreemde en ietwat verwilderde pleegkindjie in ons lewens gekom het. Op dié foto straal Ouma en die seuntjie wat haar vierde kleinkind sou word, albei ‘n besonderse vrede en harmonie uit.

Vir Marisa en haar jongste, Christopher, het ek in dié portefeulje ‘n plekkie gevind, omdat ek nie deur mammas beskuldig wil word van ‘n blinde vooroordeel ten gunste van oumas nie.