Ontsier

Dewald Koen se profiel as resensent groei met elke nuwe episode van Boeke24. In die jongste het hy Alexander Strachan se Brandwaterkom bespreek en met die uitsondering van ’n enkele opmerking ’n wesentlike bydrae gemaak tot die korpus van Strachan-ontledings. Boonop was dit die soort koerantresensie wat nie daarvan beskuldig kan word dat dit net ruimte vul nie.

Die uitsondering is ’n vraag wat Koen in erns stel vroeg in sy skrywe: “Lesers mag hulself egter afvra waarom juis nóg ’n roman oor die Anglo-Boereoorlog gepubliseer word?”

Dit is moedswillig van hom om só vroeg in ’n resensie só ’n twak-gedagte op mens te lanseer. Vra hy dit net om snaaks te wees, of om te dien as wegspringplek vir sy daaropvolgende opmerking, naamlik oor presies hoeveel onlangse publikasies oor daardie oorlog handel?

Moontlik is Koen se aandag as pedagoog op ander dinge gefokus, maar iets behoort tog agter in sy gedagtes te knaag: Skrywers skryf enersyds oor dié onderwerp omdat dit dankbare material is, en andersyds omdat die publiek oënskynlik ’n hunkering het daarna en dit bly koop.

Het enigiemand Willem Anker dit verkwalik dat hy oor Buys skryf nadat André P. Brink reeds oor hom geskryf het? Natuurlik nie – een onderwerp wek uiteenlopende reaksies by verskillende skrywers.

’n Vraag soos die een wat Koen stel, val uit toon met die res van sy resensie. Trouens, dit laat mens net besef hoe knap die res is – en hoe maklik ’n kletsery oor triviale vraagstukke ’n goeie stuk werk kan ontsier.