.png)
Dalk die heel minste sal, soos ek en Tokkie, kan sê: Ons geskenk het in die tien jaar net groter en groter geword. Dit is op Kersdag 2013 tienvoudig – nee meer as tienvoudig – keer groter as op Kersdag 2003.
Die foto’s hierbo gee natuurlik die geheim weg. Ek praat van ‘n boom: ‘n “Melkhout” (“umqwashu” in Xhosa). Johan, ons seun, en Mariza, nou van George, het die piepklein melkhoutjie, ‘n opslagboompie in hul tuin, tien jaar gelede voor ons eetkamervenster kom plant. Hulle was toe nog Melkbossers; hul huis was in Seagullstraat. In die hoek van hul erf was ons boompie se moederboom – ‘n indrukwekkende gooier van ‘n enorme skaduwee.
Dit was waarskynlik ‘n “onwettige” geskenk. Die melkhout is ‘n beskermde boom. Jy mag dit nie sommer skuif of selfs daaraan snoei nie!
‘n Kenmerk van die geharde, immergroen melkhout is natuurlik die krom stamme en heerlike lae blaredak wat dit vorm. In die suidelike Overberg is talle braaiplekke onder melkhoute gebou. Dit kan maar reën, jy braai rustig voort onder jou melkhout-sambreel. Dit het ek self by vriende soos Wiets Beukes en Alf Ries op Franskraal ervaar. Voor moderne koelkaste hul verskyning gemaak het, was Overbergers glo lief om hul vleis in die skadu van hul melkhoute te hou.
Seker die bekendste melkhout is seker Mosselbaai se poskantoorboom, waaraan Portugese matrose ‘n brief met die nuus van die verdrinking van Bartholomeus Diaz in 1500 in ‘n ou skoen vasgemaak het. Op die plaas Rhenosterfontein, naby Bredasdorp, is ‘n melkhout nasionale-monument-status gegee oor sy grootte en ouderdom. Die stam is dikker as drie meter en die kroon sprei oor meer as 20 meter. Die reuse-boom is glo ouer as 1 000 jaar.
Ons eie boom kan nie saamgesels oor geskiedenis, ouderdom of grootte nie, maar is vir ons baie spesiaal. Dit is nie net op die boeke ‘n beskermde boom nie, maar ook in ons harte!
(Links plant Johan die boompie op Kersdag 2003. By hom is sy staffie Intwa, ook nie meer met ons nie. Regs staan Tokkie by die boom op Kersdag 2013.)