O MEISIES, MY MEISIES

Aan die vooraand van my 70ste (op 3 Januarie 2011) wonder ek in sentimentele oomblikke oor wat van enkele ou meisies geword het. Minstens een lig in my jong lewe, weet ek, is in haar fleur langboompies toe ná ‘n motorongeluk.

Ek wonder voorts aan wie almal ek my onthou-liedjie sou opgedra het as ek ‘n minnaar in die liga van Julio Iglesias was:

“To all the girls I’ve loved before Who travelled in and out my door I’m glad they came along I dedicate this song To all the girls I’ve loved before …”

Probleem een is dat ek nie Julio Iglesias se strelende fluweelstem het nie. Die HvD-stem is rasperig en die nootvasheid twyfelagtig. By die matriekafskeid in 1957 by Volkies op Potch was ek een van die matrieks wat versoek is om liewer nie die harmonie van stemme in die klaskoor met my bydrae te versteur nie.

Probleem twee is dat nie danig baie name in my opdraglysie sal voorkom nie. Ek was nooit juis ‘n wafferse vryer nie.

Maar soentjies en drukkies het darem nie op Volkies en Tukkies ontbreek nie, en dis nogal pret om van die opwinding daarvan in herinnering te roep. Synde ‘n verbete versamelaar van ou foto’s is in my albums hier en daar enetjie (‘n foto’tjie bedoel ek) wat gawe oomblikke in my gedagtes laat herleef.

Waarskynlik die opsienbarendste meisie-foto in my skool-album is een volkspele-aand gedurende pouse voor mnr. Frans de Klerk se biologie-laboratorium geneem: ek en ‘n nooi wat liewer anoniem sal bly, in ‘n innige omhelsing.

Vir daardié foto (hierbo) moes ek iets soos ‘n halfkroon (twee sjielings en ‘n sikspens of 25 sent in vandag se geld) uithaal vir my matriekmaats Wol Steyn en Blommetjie Viljoen wat, op bestelling, soos wafferse papparazzi die flitse laat blits het.

‘n Langdurige liefde was dit egter allermins. Maar, meisie, jy is darem nie vergete nie, hoor. Ja-nee, ek sluit jou in as ek saam met Julio Iglesias die volgende glasie op die goeie ou dae klink:

“To all the girls who shared my life Who now are someone else’s wives I’m glad they came along I dedicate this song To all the girls I’ve loved before.”

Klaar sentimenteel geraak oor die “loved befores” wat my hartsnare voorheen geroer het (verlede tyd), wil ek ook sentimenteel raak oor die “love still” wat my hartsnare steeds ná baie jare roer (teenwoordige tyd) .

Vir daardie doel beweeg ek van Julio Iglesias na Noel Coward.

Daardie ou jakkals het hom in 1956 (my standerd nege-jaar) oor die huwelik sinies soos volg uitgelaat: “I’ve sometimes thought of marrying, and then I’ve thought again.”

Noel, ou paardner, as jy maar kon geweet het watter loutere onsin jy daar kwytgeraak het.

Jy het nie die vrou geken met wie ek 44 jaar getroud is nie.

Ou Tokkie is tops!