Met respek

Philip John skryf oor Skulp, deur Hennie Aucamp. (Rapport Boeke) Dit is seker té gou na Hennie Aucamp se afsterwe om ’n werklik kritiese bespreking van ’n “laatwerk” soos Skulp te gee. Philip John haal ’n paar van Aucamp se kwatryne aan wat my laat vermoed dat hy besluit het om dit ’n resensie van eerbied en respek te maak, en nooit van dié besluit afgewyk het nie. Ek wonder wat ’n jong Hennie Aucamp van “Viering” sou maak.

Annelie de Wet skryf oor Vuurklip, deur Marié Heese. (Rapport Boeke) ’n Roman oor die Afrika-stamme wat ’n honderd duisend jaar gelede aan die suidkus van die kontinent gelewe het? ’n Saak van navorsing en ’n hoogs aktiewe verbeelding – verifikasie van feite is moeilik. Om dan ’n wit sangoma te kry wat die boek resenseer voeg ’n dimensie aan die resensie toe wat mens selde vind. Annelie de Wet benader haar bespreking met vindingrykheid. Omdat sy só buite die gewone patrone reageer, lees mens end-uit met jou aandag gespits. In die kol!

Daniel Hugo skryf oor Die houtbeen van St Sergius, deur Chris van der Merwe. (Boeke24) Die wind waai maar skraal in die wêreld van die Afrikaanse leterkunde. Min uitgewers sien nog kans om bundels met die letterkundige opstelle van akademici te publiseer. Wanneer daar wel so ’n bundel verskyn, staan almal verwonderd oor die plesier wat hulle bring. Daarvan getuig ook Daniel Hugo se resensie van Die houtbeen van St Sergius, wat gepubliseer is deur ’n universiteitsitgewery – ironies genoeg nie die universiteit waaraan Chris van der Merwe verbonde was nie. Hugo reageer positief op die bundel, en wys op ’n paar leemtes in Van der Merwe se benadering. Water onder die brug, gewis, maar die kritiek is smaakvol aangebied en doen nie afbreek nie aan die beeld wat die resensieleser kry van ’n publikasie wat die moeite werd sal wees om aan te skaf.

Joan Hambidge skryf oor Reisiger te perd, deur Piet van Rooyen. (Boeke24) Ja, hier’s nou ’n resensie wat ek geniet het. Besprekings van digbundels in Rapport Boeke of Boeke24 vertoon só dikwels ’n akademiese patroonmatigheid. Hambidge hanteer hierdie bundel heeltemal anders – dit is ’n reaksie waarin sy verduidelik hoekom sy die bundel so geniet het. Die resensie val in geen patroon in nie, is net suiwer verslag van genot. Sy dui aan hoekom die genot opgewel het, maar sonder enige modieuse frases of akademiese jargon. En in die proses het sy absoluut seker gemaak dat hierdie leser daardie bundel gaan koop.