MAN VAN STAAL OOR SY TAAL

Sondag is die bekroonde motorskrywer en my gewese woonstelmaat in Bloemfontein Ben van Rensburg ‘n op-en-wakker 80. By sy geskenkie skryf ek ‘n stukkie wat ek versigtig herlees. As jy Ben se toorn wil uitlok, moet jy met die taal mors.

Van my skitterende subspan toe ek in die middel 60’s hoofsub van Die Volksblad in Bloemfontein was, was Ben die beneukste lid. Verslaggewers se broeke het gebewe as hy hul naam bulder om hulle vir ‘n skrobbering aan te meld.

Van ons ander aan daardie subtafel het met die jare sag en minder rigied geword oor die voorskrifte van die taalghoeroes L.W. Hiemstra en J.J.J. Scholtz, wat by ons ingedril is. Nie Ben nie. Hy bly onversetlik ‘n taalpuris.

Koerante en die SAUK jaag gereeld sy bloeddruk hemelhoog op met hul slordige taal; ook met ‘n argelose onverskilligheid oor feite – iets wat deesdae algemener as in die ou dae voorkom.

Ben het vele passies, waarvan suiwer Afrikaans net een is. Hy het onder meer ook ‘n passie vir motors. Die bynaam “Ben Wieletjies” verklap dat sy liefde vir wiele ‘n lang pad kom. Dat hy ‘n gerekende motorredakteur geword het, was nie om dowe neute nie. Hy besit ook ‘n versameling speelmotortjies wat ‘n klein fortuin werd moet wees.

Een van sy kenmerke as motor-verknogte is sy sterke aandrang op die nakoming van padreëls en -regulasies. Vandat sitplekgordels op die toneel verskyn het, het jy nie saam met Ben gery sonder dat jy vasgegordel is nie. Aikona, ou maat, vergeet dit. Hy sluit ook van toeka af sy motor se deure, al ry hy net ‘n kort entjie.

La-a-a-ng ente het hom nooit afgeskrik nie. Doerie tyd het hy dikwels op ‘n Vrydag in Bloemfontein met sy Kewer weggespring om in die Kaap vir ‘n meisie te kom kuier. Sondag was hy weer op pad terug.

Ben het ‘n passie vir die beroemde/berugte manskoshuis Wilgenhof op Stellenbosch (hy was van 1953 tot 1955 en toe weer in 1959 ‘n inwoner), vir Suidwes (nou Namibië), vir enigiets van moontlike historiese belang, vir tegnologie, vir goeie wyn, vir sy vriende …. Goeie aarde, die man se passies hou eenvoudig nie op nie.

Die lojaliteit van oud-Wilgenhoffers is legendaries (dit moet hierdie Kollegeman van Tukkies maar erken). Ek wonder hoeveel het hul lojaliteit al in dieselfde mate in praktiese dade omgesit as Ben wat hom in ‘n stadium half morsdood gewerk om ‘n register van Wilgenhoffers saam te stel.

Praat hy van Namibië kom ‘n glinstering in sy oog. Hy is lief vir daardie ruwe land waar hy in die 50’s vier jaar lank gewerk het, en wil net gedurig “sy plek” vir leef en beef gaan wys.

Sy historiese ingesteldheid sien jy in sy gedugte versameling boeke, foto’s, plate, CD’s, dokumente en wat nog. Ben en sy lewensmaat, Rina Koen, het begin April uit Langebaan na ‘n aftree-eenheid in Villa Cortona, Durbanville, getrek. Dit is Mei en hulle trek nog altyd, want om hul onderskeie besittings te akkommodeer, is nogal ‘n uitdaging. Skrynwerkers is in en uit soos hulle links en regs ekstra kaste en rakke moet insit. Maar die mure kan ook nie net vol kaste en rakke nie, want al die foto’s en skilderye moet hang!

As jy iets wil weet oor die modernste GPS-, rekenaar-, selfoon-, kamera- en elke ander tegnologie, gaan vra maar vir Ben. Hy is gedurig aan’t opgradeer. En hy weet hoe elke nuwerwetse vurk in elke nuwerwetse hef steek.

Toe ons in La Gratitude in Bloemfontein woonstelmaats was – 1965 rond – het Ben my leer port drink wat hy in karba’s van Stukvat in die Paarl bestel het. Van al die dinge waaroor ek aan Ben dank verskuldig is, is daardie bekendstelling aan die “Kaapse kultuur” bepaald vermeldenswaardig. Deesdae geniet ek my wittetjie en hy sy rooietjie steeds terdeë.

Soos sy uitgebreide kring vriende uit sy studentedae, Suidwes-dae, SAUK-dae, Volksblad-dae, Beeld-dae, Rapport-dae, Burger-dae, Toyota-dae en Langebaan-dae sal ek Sondag by Ben se 80-ste ‘n glasie of wat op ‘n eersteklas-kollega en –kameraad klink. Soos ek by sy geskenkie geskryf het, is dit my hoop dat hy die volgende skof met dieselfde warmte vir sy vriende, entoesiasme vir die dinge wat vir hom saak maak en toewyding aan standaarde sal voortsit.

Ek wonder net of ek “standaarde” nie met “maatstawwe” moes vervang het nie!

(Naskrif: Ben ry ‘n Honda CR-V soos die uwe. Ek voel nogal in my noppies dat ek op eie houtjie dieselfde motor as so ‘n kieskeurige deskundige gekies het. Trouens, ek het voor Ben ‘n Honda gery.