top of page

Leesplesier

Uitmelkbos

Dit bly altyd ’n ope vraag hoeveel skrywers afkyk by lewende persone wanneer hulle karakters skep. Meeste sal sê die karakters is die produkte van hul verbeelding – om lastersake te ontduik, sekerlik, maar ook om vriendskappe te behou. Maar ’n mens voel dit in jou gebeente, soms, dat ’n karakter uit die bladsy kan opstaan en sy loop kan neem, terug in die kontrei van die skrywer in.

In Fransi Phillips se nuwe roman, Liefde in die tyd van die internet gaan sy sover as om self as karakter in die verhaal in te beweeg. Francois Bekker verwys daarna in sy resensie vir Boeke24.

Dit is duidelik dat Bekker van hierdie skuif hou. Hy skryf ’n resensie waarin hy die boek se verhaal opsom – ’n besonder irriterende aanslag wanneer ’n resensent niks verder te sê het oor die boek nie. Bekker is duidelik nie van plan om die boek se plesier alles te verklap nie, en gebruik die verhaal as aanknopingspunt vir opmerkings wat bedoel is om mens nuuskierig te maak, en jou aandag te vestig op verdere dimensies in die verhaalstruktuur.

Só sê hy dat die hoofkarakter, Hanna, in Moskou ontvang word deur “niemand anders nie as die bekende skrywer (berug selfs), Fransi Phillips”. Sy vind Phillips aanvanklik hulpvaardig, “maar Hanna moet ligloop omdat dié skrywer haar as ’n karakter in ’n storie wil gebruik.”

Hy voer egter nie dié waarneming verder nie – die implikasie is duidelik, en die resensieleser se taak is nou om boekleser te word as hy die impuls het om sy nuuskierigheid te bevredig.

Bekker lig die dinge uit wat hom die boek “leesplesier uit die boonste rak” laat noem: stout romanse, humor, heerlike absuditeite, ’n teks gestroop van politieke korrektheid. Fransi Phillips gee selfs vir die Clintons hel.

Die vraag wat by mens opkom, is of daar dan geen fout te vind is met die roman nie. Is dit in alle opsigte voortreflik? As jy Francois Bekker se resensie stip lees, sal jy besef dat hy vreeslik baie oorlaat aan die dinge wat reeds by implikasie genoem is. Hy sê om mee te begin dat twee dinge hom opgeval het: Die roman het baie lekker gelees, en Fransi Phillips het baie slim te werk gegaan met die skep van haar teks.

Dit is seker al wat nodig is. As Fransi Phillips ’n tweede Karel Schoeman was, sou Bekker dit genoem het. Hy gee nêrens ’n aanduiding dat Phillips hoge letterkunde skep nie. Hy sê wel dat die boek hom besonder baie plesier verskaf het. Hy probeer nie ’n groter konteks skep met verwysings na ander skrywers van Phillips se era nie. Wat belangrik is, is dat haar nuwe boek slaag om te vermaak en te onderhou.

0 views

Recent Posts

See All

Probleme probleme

Die hoop het toe nie beskaam nie. Rapport het afgelope Sondag vorendag gekom met ’n noemenswaardige resensie – Trisa Hugo se skrywe oor...

SKOONHEID SONDER SKROOMHEID

Op bladsy drie van Die Burger vanoggend verskyn o.m. berigte oor die Mej. Wệreldwedstryd waarin Shudu Musida SA se kroon dra, en ‘n...

Comments


© 2022 LitNet. Alle regte voorbehou | All rights reserved

bottom of page