Klein dingetjies, groot irritasie

My gesin beskuldig my daarvan dat ek té puntenerig is oor klein dingetjies. My verweer is dat as ek nie is nie, wie gaan dan wees?

Die eerste sin van Cecile Cilliers se resensie van Tien uit tien – stories en sêgoeters, ‘n versameling van Fanus Rautenbach se humoristiese vertellings, het my in my spore laat vassteek. Dit lui: “Fanus Rautenbach het die titel van die gewildste omroeper tot nog toe op Radio Sonder Grense gedra.”

Wat wil die vrou vir ons sê? Dat Radio Sonder Grense vir Fanus Rautenbach vereer het as die gewildste omroeper tot nog toe – dus ‘n eer wat enigiemand kan toeval wat sedert die koms van die radiowese ‘n (Afrikaanse) omroeper was? Of was hy aangewys as die gewildste omroeper tot nog toe op spesifiek Radio Sonder Grense?

Wat bedoel sy? Indien dit eersgenoemde was – met ander woorde, enigiemand wat by die Afrikaanse omroep van die Suid-Afrikaanse Uitsaaidiens, of Radio Suid-Afrika, of Afrikaans Stereo, of RSG omroeper was – dan is dié sin uiters vrot geformuleer.

Indien dit op die ander manier geïnterpreteer moet word, dan is dit gewoon foutief. Fanus het teen die tyd dat RSG vir Afrikaans Stereo opgevolg het, reeds afgetree.

Jammer, ek het na die eerste paragraaf ophou lees.

***

Leon Rousseau skryf in Beeld onder die onderskrif Dit reën kinderboeke oor ‘n groot aantal kinderboeke (ouderdom baba tot 3 jaar) wat sedert begin 2010 verskyn het.

Mens moet seker nie te veel kla oor sulke artikels nie. Gewoonlik dis boekeredakteurs hulle kort voor Kersfees op. Rousseau het waarskynlik so-iets in gedagte gehad toe hy dit geskep het – ‘n poging om in te haal, want kinderboeke word in die loop van die jaar afgeskeep in koerante.

Rousseau laat (ongeag die informatiewe waarde wat sy bespreking vir ouers sal hê) mens ook wonder of die dae van sy ouerskap nie té ver in die verlede lê nie. Dink hy werklik boekies soos dié wat hy bespreek sal kinders tussen 1 en 3 leer om woorde te lees? Gaan dit nie meer oor die skep van ‘n verbeeldingswêreld by die peuter nie, die hoor van woorde, die assosieer van spraak en begrippe met die voorstellings daarvan op papier?

Of het ek destyds dinge heeltemal verkeerd benader? My kinders lewenslank geknou deur nie van hulle te verwag om op ouderdom 3 al te kon woorde lees nie?

Kon ook nie help om my te verkneukel aan Rousseau se slotopmerking nie: “Ek het nog baie kleuter-, kinder- en tienerboeke hier. Dalk ‘n volgende keer …”

Februarie 2012 dalk? Ek hoop nie daardie Coetzee-man is reg oor die einde van die wêreld oor ‘n raps meer as 100 dae nie. En die wegraping van die mensdom. Dan gaan ons Rousseau se volgende skrywe mis.

***

Verskoon my die knorrigheid, maar soms voel ‘n mens jy wil ‘n resensent ‘n goeie klap gee. Sondag was daar twee van hulle doenig, sommer op dieselfde blad van die resensies-armoedige Rapport Boeke.

Erla-Mari Diedericks praat in ‘n liggewig-resensie van Die sommelier (GP Terblanche) van iemand wat sommelier speel by ‘n luukse oord. Speel? Sommelier is ‘n baie ernstige beroep, Me. Diedericks, ‘n gespesialiseerde gebied ligjare verwyder van dié van ‘n gewone wynkelner. Mens speel dit nie, jy is dit. Restaurante en luukse oorde betaal groot salarisse aan sommeliers vir hul kundigheid oor drank en die komplementering van voedsel deur dranksoorte.

En dan maak Katrien Smit in haar stukkie oor Helen Lewis se Feitepedie beswaar teen die prys daarvan – R190. Sit Smit ooit haar voete in boekwinkels? R190 is ‘n weggee-prys vir ‘n boek van hierdie aard.

Aan die ander kant, Wikipedia is net ‘n paar muisskuiwe weg. En dis verniet. Maar dit het nie die inligting wat in Feitepedie is nie …