HULLE WILLIE WENNIE!

Los skoenveters en lusteloos.

Dis nou amptelik hier van onder Tafelberg: die Stormers willie wennie.

Kanse was daar wel om vandag se Super14-stryd teen die Brumbies in Canberra te wen, maar die een na die ander is weggesmyt.

Pap in die hande, jeukvoete, lusteloosheid, en skrikkerigheid vir seerkry is ongelukkig deesdae sinoniem met Stormer-rugby.

Pap in die hande? Ek verwys na aanslaan op aanslaan – so asof die manne die jitters kry as die bal in ‘n goeie posisie na hulle toe kom.

Jeukvoete? Ai, daardie simpele skoppies! Met Schalk Burger op volle vaart en die doellyn oop voor hom was dit vanoggend die (voorheen) vuurvreterflank se beurt om ‘n belaglike steekskoppie te los – te hard en te ver. ‘n Seker drie is verlore.

Lusteloosheid? Volg my lippe. Hulle spel Si..re…li Na..qe..le..vuki.

Skrikkerigheid? Hoeveel besit moet nog by die afbreekpunte afgestaan word voor Erasmus besef vasberadenheid, moed en die wil om die bal met hul lywe te beskerm, is skaars kommoditeite in hierdie Stormerspak?

Kyk, ek is nie ‘n Stormer nie. Vir die onthalwe van Suid-Afrikaanse rugby kry my hart egter seer as ‘n span met soveel groot name en soveel talent soveel sukkel. Jean de Villiers se drie vanoggend was ‘n juweel. Hy bly kookwater. Sy spanmaats laat hom egter gedurig in die steek.

In vanjaar se Super14 is die Kaapse span van Rassie Erasmus regtig ‘n bitter pil om te sluk. ‘n Span sukkelaars. Ek kry my vriende wat steeds (maar al hoe halfhartiger) “Province” skree, bitter jammer. (HvD)