GOUE JARE

Chris en Annette van Rensburg

My eerste skof by Die Volksblad was 12 jaar lank. In 1980 is ek terug vir ‘n tweede skof van 12 jaar, nou as redakteur van kollegas wat terselfdertyd vriende is. My eerste skuif was om Herman le Roux, sportredakteur, dadelik tot assistent-redakteur te bevorder.

Piet Theron en Sarel Venter, wat ook by die verjaardag was, is lede van die hoofredaksie gemaak. Pierre van Manen is Windhoek toe as Suidwes-verteenwoordiger. Hy het later redakteur van Oosterlig geword.

Dit was goue jare, al het die politieke broederstryd van die jare 80 hoë eise gestel.

Ek en ‘n amperse buurman, Piérre Theron, mede-UR-lid van die AB waarvan hy later voorsitter geword het, het, lank voordat sulke dinge mode begin word het, Thabo Mbeki genooi om ‘n uitgesoekte groepie Bloemfonteiners vertroulik te kom toespreek. Toe marsjeer die AWB in. Deesdae word ek en Piérre deur dese en gene verwyt dat ons verkramptes was!

Noem my maar onbeskeie. Maar ek wil iets sê oor daardie era en ek gaan dit sê in die lig van periodieke ergernis oor miskenning van ons koerante se rol deur dese en gene. Dit is die volgende: dat ek vas glo Die Volksblad het hom in daardie krisistyd, ook op die nasionale verhoog, laat geld soos nooit tevore en, veral, ook nooit weer daarna nie.

Ek maak graag ‘n buiging na elke kollega, ook die jongeres wat bygekom het, soos Philip van Rensburg, ‘n entoesiastiese nuusredakteur.

Philip en Nancé van Rensburg het jare later, op my aanbeveling, selfs ‘n huis in Sabiepark gekoop sonder om dit ooit met hul eie oë te sien. Dit beskou ek nogal as die een of ander kompliment. Ons is vriende., ondanks die generasiegaping.

‘n Vriend uit daardie era is die rolprent-baas Boet Troskie wat nou kanselier van die Sentrale Tegnologiese Universiteit is. Wie sal sy Gods Must Be Crazy ooit vergeet? Sy bankbestuurder sal nie! Uit Boet se gewillige tjekboek het ek vele Volksblad-promosies gefinansier. Dankie, Boet.

Chris van Rensburg wat afgetree as waarnemende rektor van daardie universiteit, en Annette was jare ons bure oorkant die straat; ons was saam in die Wildtuin, in Namibië en waar ook al. Ons kuier nou nog ‘n hond uit die bos uit. Ons het berge vleis saam gebraai (ook kreef een gedenkwaardige aand in die stort in Luderitz). Chris is ‘n behendiger braaier as ek. Een aand het sy “ho’durfie” van frikkadelletjies egter op die grond beland.

What a f…f…f…frikkadel!

Volgende: die Kaap