Die saak met die saak

Marietie Louw-Carstens skryf oor Moord op Griekwastad, deur Charné Kemp. (Boeke24) Ek volg nie hierdie hofsaak nie. Ek het die resensie benader met ’n oop gemoed (so oop as wat dit kon wees nadat ek die “op” in die titel raakgesien het) en is bevrees dit is ook maar koue kos. Louw-Carstens sê dit is ’n boek wat mense soos ek insiggewend sal vind. Goed so. Dit sal ook interessant wees vir hulle wat wel die saak gevolg het. By hierdie opmerkings, verwag mens, sal sy begin uitpak hoekom die twee groepe lesers dit interessant en insiggewend sal vind. Maar nee, ons kry net ’n verdere getokkel oor dit wat mens weet, en nie weet nie. Die goeie hoedanighede van die boek word nie deur die kritiese resensent opgehou vir oorweging nie. Die swak hoedanighede word nie uitgelig nie. En dan sluit sy af met ’n slot wat dawerend positief is en net weer dieselfde onrus aanwakker: Hoekom vind sy die boek só goed? Is die idee nie dat sy vir voornemende lesers sê hoekom nie?

Vicus Bürger skryf oor Die Griekwastad-moorde, deur Jacques Steenkamp. (Boeke24) Deel van die antwoord op die vrae wat Louw-Carstens se resensie opgewerp het, word in Vicus Bürger se bespreking beantwoord: Die boeke is die lees werd omdat Charné Kemp en Jacques Steenkamp aan die voorpunt van die beriggewing oor die Griekwastad-moorde gestaan het. Hulle is die (hopelik) mees ingeligte persone om daaroor te kan skryf. Bürger stel die boek se gebreke en slordighede genadeloos aan die kaak, maar hy gee ook die soort inligting wat mens nie in Louw-Carstens se bespreking oor die Kemp-boek kry nie: Wat was die joernalis se werkswyse, sy eie mening en hoe dit verskil van ander s’n. Dinge wat ’n resensieleser sal oortuig dat daar wel iets unieks aan die boek is.

Riaan Grobler skryf oor Die sideboard, deur Simon Bruinders. (Rapport Boeke) Netjies – die resensent verkry ’n kritiese afstand op die roman wat hy bespreek, en op dié manier lewer hy homself nie uit aan die verpligting om soveel as moontlik van die storie te vertel nie. Die voordeel van sy benadering is dat hy lof kan toeswaai wanneer hy moet, maar dat hy dermate afstand het dat hy sowel die felle kritiek as die lofbetuigings met dieselfde neutraliteit afhandel. Tematies ’n belangrike werk, maar die outeur kan nog ontwikkel. Kort en kragtig.