BY DIE DOOD VAN OU NOTTIE

Nottie van Die Burger is dood. Het van 1963 met hom saamgewerk maar moes vanoggend in die koerant lees sy voornaam was Dannny.

Danny Nothnagel – hoeveel enorme nuus is nie in sy amper 40 jaar in die telekskantoor deur hierdie vermaarde (versigtig nou met die spelling!) teleksman se vlytige vingers nie.

Die moord op dr. H.F. Verwoerd in sy bank in die Volksraad op 6 September 1966, Chris Barnard se eerste hartoorplanting op Louis Washkansky op 3 Desember 1967, die vrylating van Nelson Mandela uit die Victor Verster-gevangenis op 11 Februariue 1999, die geboorte van die Nuwe Suid-Afrika in die voetspoor van daardie gewigtige oomblik …

Vir my eerste 25 jaar by die pers het die gekletter van die teleksmasjiene en die onophoudelike stroom inkomende berigte wat in rolle vuurwarm nuus op die vloer neerplons, in die ware sin van die woord die hartklop van die koerant versinnebeeld.

Ou Nottie en sy onbesonge kollegas in hul afgesonderde werkruimtes – ver van die openbare aandag – was onafskeidbaar deel van daardie hartklop. In die donkerste ure vir die land en in sy jubilasies.

Soos die meule maal, het die nuwe tegnologie die teleksmasjien se stem laat stil word. Rekenaars werk amper geruisloos. Nou is die generasie koerantmense wat daardie dae beleef het en dit steeds helder in herinnering roep, ook aan die wegkwyn.

Die son sak oor ‘n era. Die skemerte breek aan. Die Ewige Vernuwing duur voort.