ALET KRUIP UIT HAAR DOP **

In ‘n stadium is druk gegis oor ‘n beweerde liefdesteleurstelling in haar jongmeisiedae in ‘n ander omgewing. Niemand kon ooit met enige getuienis daarvan vorendag kom nie. Soos dit maar gaan, het haar ongetroude status met die tyd al hoe minder tot raaiskote of bespiegelings gelei. Sy was op die rak, soos sommige onvriendelik opgemerk het – ‘n stoere “oujongnooi”. In haar vriende- en familiekring is dit as n feit van die lewe aanvaar: Alet is ongetroud, dit bekommer haar nie en trou sal sy nooit.

Toe ‘n hupse wewenaar intrek – ‘n boer wat sy grond verkoop en ‘n stewige franchise op die dorp bekom het – het niemand dadelik die potensiaal raakgesien vir ‘n skielike vonk in Alet se saai lewe nie. Carl Olivier* se silwergrys Mercedes is egter later al hoe meer voor Alet se huis opgemerk en Alet se wit Corsa-tjie nog later ook soms voor die gerieflike dorphuis in ‘n mooi, boomryke straat wat Carl by ‘n plaaslike dokter gekoop het toe dié stad toe is.

Onbekend aan enigiemand was ‘n ding besig om te ontwikkel. Op ‘n dag was die nuus op almal se lippe: die “boer” het Alet die jawoord gevra. Alet het onmiddellik en ongekwalifiseerd ingestem. Verraste vriende en familie van Alet had bedenkinge oor die skielike troukoors na ‘n vlugtige romanse, en dit boonop met ‘n “wildvreemdeling”. Trou is nie perdekoop nie, is onderlangs gefluister. Sê nou net Alet saal nou ‘n mal perd op, is die vrese grootoog verwoord.

Die welmenendste navrae oor haar gereedheid vir die nuwe status en die vreemde vryer se geskiktheid as huweliksmaat is egter fronsend aangehoor en met ‘n ongeduldige handgebaar weggewuif. As iemand sou nader staan om tot versigtigheid te maan, ‘n wenkie oor behoorlikheid te laat val of in die algemeen advies te gee, het Alet fisiek en simbolies haar ore dig toegedruk.

Dusdanig ontmoedig, is die onderwerp van Alet se nuutgevonde Groot Liefde later in bevriende kring beleefd verswyg, al brand die betrokkene ook van nuuskierigheid.

Die huweliksdag het mettertyd aangebreek met die gewone seremonies, rituele en pret. ‘n Mens sê dit nie graag hardop nie, maar dis die reine waarheid dat die “nuwe” Alet van die konserwatiewer bruilofgangers laat kriewel het deur dalk net ‘n glasie of twee te veel vonkelwyn weg te sit – dit in die kerksaal waar die etos kwalik vir sulke vrysinnigheid voorsiening maak.

Die vrug van die druif het die stralende bruid se vrolikheid tot ongekende vlakke opgedryf. Sy het, soos die aand vorder, al guller en guitiger begin lag vir elke opmerking, snaaks of sedig. Die bruilofsgaste is naderhand huis toe, party vol vrae en vrese. “Sy is sweerlik nie haarself nie”, is opgemerk. Of: “Wat sou sy wou verbloem agter die masker van ‘n koket? “ Slim teorieë is geopper. “Klaarblyklik het sy haar fout agtergekom, was een somber diagnose. Maar nou ken ons mos almal vir Alet. Sy is net te hardkoppig is om dit te erken. ‘n Klein derde groep was uitgesproke verheug dat ‘n deugsame, maar dalk effens te ernstige vrou uiteindelik haar beweerde liefdesteleurstelling te bowe gekom het en so uit haar dop gekruip het.

Die wittebroodsbestemming was ‘n eksotiese eiland. Die dankiekaartjies vir bywoning van die huwelik, geskenke en dies meer wat later opgedaag het, het almal die naskrif gedra: “Dit was heerlik, heerlik, heerlik!” Niemand het die fout gemaak om te dink dat sy oor die weer rapporteer nie.

Alet het ingetrek by die huis wat aan Carl behoort. Dit het almal bly tref hoe sy haar in die nuwigheid van ‘n huwelikslewe werp met aansteeklike entoesiasme en avontuurlus. Wanneer die Oliviers uitgenooi word vir ‘n braai of self gaste ontvang, was Alet sjarmant en vol stories, soms selfs met ‘n dubbelsinnige kinkel wat die toehoorders laat brul het van die lag.

Die betrokke dorp, plattelands maar groterig en met ‘n goeie infrastruktuur, bied hope lewenskwaliteit, onder meer die weelde van middagetes tuis. Carl en Alet se huis is een van die beter eiendomme op die dorp: ‘n lekker, leefbare plattelandse woning met ‘n gevestigde tuin en ‘n salige, beskutte swembad in die agterplaas. Die groot bome en struike bied kosbare privaatheid.

So afgesonder van die lewe buite hul private nessie, het oor die middaguur ‘n energieke geheime ritueel posgevat. Die een wat eerste tuis kom, wag die ander binne die swembad in – meesal sonder ‘n draad. Dan is uitgelate geplas en kerjakker vir ‘n sorgvrye kwartiertjie of so.

Op ‘n dag het Alet weens buitengewone werkdrukte heelwat later as gewoonlik by die huis opgedaag. Sy was sommer ergerlik oor die inbreuk op haar middag-ontspanning en storm toe by die voordeur in, verby die wit briefie waarop haar naam groot geskryf staan in die bekende handskrif van haar dierbare eggenoot. Sommer in die portaal al het die eerste kledingstuk gewaai. Bloese, romp, ondergoedjies en sandale het in n streep agter haar gelê toe sy met ‘n Rooi Indiaanse oorlogskreet by die agterdeur uitbars op pad na die uitnodigende lafenis en haar wagtende man.

Skielik het die kreet opgedroog. Haar lyf was styf geruk soos ‘n snaar. Haar hande het beskermend boontoe en dan weer ‘n ent af geskiet. Sy het begin gil. Die verbysterde heer van die huis was met net twee reuse-treë tot aan haar sy. Toe vou hy haar toe in sy arms en sleep-dra haar die huis in, terwyl die onverwagte gas, ‘n studentemaat van dertig jaar gelede, die petalje in ongeloof gadeslaan.

Nadat sy haar hart uitgehuil het en die verleë studentemaat diplomaties vinnig afskeid geneem het, wys die steeds verbouereerde manlief haar die briefie. Daarin was ‘n kort boodskappie wat sy nie kon misverstaan het as sy nie so haastig was nie: “Moenie – ons het ‘n gas!”

Meteens was dit of die “ou” Alet daarna herbore is. Die stemmigheid was oornag weer terug. Sy was weer in haar dop, letterlik en figuurlik. Op die dorp is opnuut gefluister en vrae gevra. Die studentemaat – wat die uwe was – het egter sy mond gehou oor die toneel wat daardie middag voor sy verbaasde oë afgespeel het. Een geheimpie sal hy darem verklap – daardie Alet is deksels mooi gebou, hoor!

** Alet kruip uit haar dop verskyn in die rubriek Blaaskans in Huisgenoot van 4 Desember.

* Nie hul regte name nie.