Aanloop

Vloek, deur Rudi van Rensburg. Resensent: Jonathan Amid (Rapport Boeke) ’n Resensie met ’n lang aanloop oor die krimi-genre en Rudie van Rensburg se plek daarin. Is dit werklik nodig om al die dinge te weet voordat die resensent by die roman self uitkom? Ja, beslis. Mense wat Amid se resensies volg, sal weet dat hy die resensent se rol goed verstaan. Kritikus, kolporteur, mediaman. Resensente som nie ’n boek se verhaal op nie. Aan die kern van alles wat hy hier oor Van Rensburg se skryfkuns sê, en van wat hy oor Vloek oordra, is die aanduiding wat hy vir die Sondagkoerantleser gee of Van Rensburg nog op dreef is. Inderdaad, sê Amid, en steeds ontwikkelend. Hy skets in breë trekke waaroor die boek handel, maar bederf nie die leesplesier vir die Van Rensburg-aanhangers nie. Sy analise van die verskillende verhaallyne gee genoeg aanduiding van die grein van die roman; sy aanhaling van Sir Philip Sidney se woorde oor misdaadfiksie verklap hoekom hy die roman op hierdie wyse geresenseer het. Vernuftig.

Verslag, deur Clinton du Plessis. Resensie: Barend van der Merwe. (LitNet) Van der Merwe sê in die begin hy is mos nie ’n professor in poësie nie. Hy reageer uit die krop uit, en daarin lê die waarde van hierdie kort en doelgerigte bespreking.

Tussen toeval en willekeur, deur Kobus Lombard. Resensie: Louis Esterhuizen. (LitNet) Louis Esterhuizen is een van die mees onderskatte Afrikaanse digters van die afgelope dertig jaar. Dis interessant om te sien hoe ’n deurwinterde digter soos hy reageer op ’n opkomende digter soos Lombard. In essensie is sy reaksie op Lombard dieselfde as wat Barend van der Merwe s’n op Clinton du Plessis is. Die verskil lê in die manier waarop hulle hul uitdruk. Esterhuizen is, by wyse van spreke, ’n professor in poësie, en hy vind die juiste woorde vir sy reaksies.

Doodsengel, deur Madelein Rust. Resensie: Org Potgieter (LitNet) Ek vermoed daar is ’n paar Afrikaanse misdaadskrywers wat ’n appeltjie te skil sal hê met ’n paar van die stellings wat Org Potgieter sommer in die verbygaan maak. Veral: “Daar is – soos te verwagte – ook baie grafiese beskrywings, maar hulle word op ’n diskrete manier aangebied – dit ril, maar dit walg nie; iets waaraan misdaadskrywers hulle soms skuldig maak omdat hulle kortpad vat en nie oor die vaardigheid beskik nie.” So, as mens se walg-gevoeligheid hoog is, takseer jy skrywers se vaardighede anders as mense wat ’n teenoorgestelde walg-drempel het?